Iriscopie

De ogen zijn de spiegels van lichaam en geest. Iriscopie biedt een sleutel tot het lezen van iemands unieke persoonlijke geschiedenis in het oog. De iris vertelt dit verhaal door middel van de kleuren en de specifieke patronen, die als een vingerafdruk bij ieder mens weer anders zijn. Geen andere diagnose-instrument geeft iemands basisconstitutie zo goed weer. Hierdoor is het mogelijk preventief de zwakke plekken te verzorgen om gezondheidsproblemen te voorkomen. Irisdiagnostiek is een aanwijzingsdiagnostiek, die niet zonder de bevestiging en de opheldering van de cliënt uitgevoerd kan worden.

Er worden geen ziekten uit het oog afgelezen maar oorzaken van ontregeling en het ontstaan van een klachtenpatroon. De diagnostische informatie is te lezen met behulp van een irismicroscoop uit het fijne patroon van vezels, kleuren, vlekken, strepen en gaten van de iris. Het diagnose stellen gebeurt aan de hand van een iriskaart: de topografie. Dit is een soort van landkaart waarop de menselijke organen, zoals nieren, darmen en de lever een bepaalde plaats hebben gekregen. De iris is verbonden met ieder orgaan, dus met iedere cel van het lichaam door middel van de hersenen en het zenuwstelsel. Via de hersenen en zenuwbanen gaat er informatie vanuit de lichaamscellen naar zenuwen, spieren en bloedvaten van de iris. Dat verandert de spierstructuur van het regenboogvlies waardoor de typische uitbochting in de vezels kan ontstaan die de iriscopist als tekens kan interpreteren.

Het toepassen van irisdiagnose heeft niets met helderziendheid te maken. Het is puur waarnemen van kleuren en structuur en weten hoe je die moet interpreteren.